«Samichlausgedichtli»

De Samichlaus chunnt z laufe

De Samichlaus chunnt z laufe
durab gäg eusem Huus,
tüend artig, mini Chinde,
er packt dänn vilicht us.
Er hät im Sack vil Nusse
und Guetzli au derbi,
tüend artig, mini Chinde,
susch gaht de Chlaus verbi.

De Samichlaus, de Samichlaus

De Samichlaus, de Samichlaus,
so tönts vo Huus zu Huus.
Gar mängem Chind chlopft s’Herz so fest
und luegt zum Fenster uus.
Jetzt polterets dur d’Stege-n-uuf,
was hed är ächt im Sinn?
Er treit en Sack so schwer und gross,
was tuusigs isch da drinn?
De Sack de nimmt er immer mit
für d’Chinde gross und chlii.
De braave leert er d’Nusse druus,
die böse steckt er drii.

Es tönt es Glöggli vor em Huus

Es tönt es Glöggli vor em Huus,
de Samichlaus gaht i und us.
Mer ghört en uf und abe gah –
jetzt blibt er vor der Türe stah.
Es gaht nöd lang, dänn lütets scho.
De Vater rüeft: „Nu ine cho!“
Sin Sack tuet er in Egge stelle,
hät viles z fröge – au z verzelle.

Es Liechtli chunnt der Fäldwäg y

Es Liechtli chunnt der Fäldwäg y,
was isch ächt das? Was möchte das sy?
E aber ou, was frogsch du so,
der Samichlaus wird öppe cho.
Jetzt ghört me s Glöggli, still, los guet,
wies über d Matte lüte tuet.
Er chunnt! Er chunnt! Wei yne goh,
mys Härzli fot a lüter schloh.
Es Fürchthuehn bisch, worum, worum,
meinsch du, es göih der öppe chrumm?
Wär lieb wott sy und folge cha,
muess wägem Chlaus kei Chummer ha.
Ufs Ofebänkli, chumm jetzt gschwind,
dört suecht der Chlaus di brave Chind.
Mir wie chly singe, hilf ou mit. –
I gloub, me ghört scho schwäri Schritt.

S’isch dunkel verusse

S’isch dunkel verusse
und nümme ganz ghür.
I ghöre scho stampfe:
Jetzt chlopfets a Tür.
O hett i doch gfolget
und orderli ta,
so müesst i kei Angst
vor em Samichlaus ha!

I luege jede Abig

I luege jede Abig
lang, lang zum Feister us.
De Chlaus tuen ich erwarte,
dä isch willkomm im Hus.

Jetz äntli hät ers gwaget,
jetz äntli isch er cho.
I hoff, er heig sys Seckli
nöd dusse ligge lo.
Willkomm u eusere Stube,
du hochverehrte Ma.
Wirsch hoffentli für alli
en feine Zabig ha.

Es isch so still im Dörfli

Es isch so still im Dörfli
dur d Gassen uus und y.
Ganz lysli fots a schneie,
es nachtet wäger gly.
Der Byswind strycht um d Egge,
s letscht Chindli schickt er hei.
So isch dä kurlig Fäger
im Dörfli ganz elei.
Jetzt aber, wohl bim tuusig,
gits Läbe luut und schnäll.
Es chunnt e grosse Schlitte,
me ghört es luschtigs Gschäll.
Der Samichlaus isch ume,
er goht vo Huus zu Huus.
Dä trybt der Byse d Flouse,
de Chinder d Faxen uus.

Es hungerigs Spätzli

Es hungerigs Spätzli,
so truurig ellei.
Es het e keis Näschtli,
es het e keis Hei…
Keis Chörnli im Schnabel,
keis Würmli derzue.
Es bättlet erbärmlig,
mängs Fänster blybt zue.
Ganz truurig flügt s Spätzli,
so wyt ass es cha.
Do findet s im Wald uss
e schneewysse Ma.
Er treit s i sys Hüüsli,
macht Chörnli parat:
„O Spätzli, mys Spätzli,
für di esch es schad!“
Wär wohnt i däm Hüüsli,
wo settigs vermah,
wo ou es chlys Spätzli
nit furtschicke cha?
Der Samichlaus isch es,
dä heilet der Schmärz.
Für s Chindli, für s Tierli
Schlot immer sys Härz.

Samichlaus im Tannewald

Samichlaus im Tannewald,
säg, chunsch du de no nid bald?
S het jo hür scho zwöimol gschneit,
s Värsli han i zähmol gseit.
Nom Kaländer settisch cho;
weisch, i wär so grüüsli froh.
Nimm dy Sack, loh d Ruete sy,
weisch, für die bin i no z chly.

Es polteret a de Türe

Es polteret a de Türe
dä Samichlaus isch da.
Ich fürchte mich nüd, ich weiss
es, er isch e liebe Ma.
Ich streck em s’Händli ane
und luege zuenem ue:
Wo hesch de du dis Hüsli?
Wer putzt dier dini Schueh?
Vo wem hesch d Spanischnüssli,
wer sticht dier Guetsli us?
Und wachsed d Manderindli
im Gärtli vor dim Hus?
De Samichlaus muess lache:
Du Läcker, mit Verlaub,
das dörf ich nid verrate,
susch wird mis Eseli taub.

Fi, fa, fo, - de Samichlaus isch do!

Fi, fa, fo, - de Samichlaus isch do!
Zaig emol di schöne Sache,
wo d im Wald häsch chönne mache!
Nüss und Bire han i gärn,
Öpfel und au Zimmetschtärn,
gfolget han i zwar nöd immer:
aber, Samichlaus, bitte gimmer
trotzdem vo de guete Sache
und dänn gsesch mi härzli lache!
Lärs do ane, frisch und frank –
und i säg dir: Vilmol Dank!